فرهنگ و دانش تغذیه‌ای و ارتباط آن با ناامنی غذایی در خانوارهای روستایی شهرستان کرمانشاه

امنیت غذایی، از عناصر اصلی سلامت فکری و روانی و جسمی افراد جامعه و سنگ‌بنای جامعه توسعه‌یافته است. این در حالی است که ناامنی غذایی به‌عنوان مسئله‌ای جدی، به‌ویژه در کشورهای کمترتوسعه‌یافته و درحال‌توسعه مطرح است. در تعاریف امنیت غذایی، به وجود غذا و دسترسی فیزیکی و اقتصادی به غذا و پایداری مصرف غذا توجه شده است؛ اما به‌نظر می‌رسد عواملی فراتر از این چهارچوب، بر امنیت غذایی اثر می‌گذارد. ناامنی غذایی، به رفتار مصرفی و عوامل بسترساز آن بستگی دارد. دراین‌میان، الگوی تغذیه و عادت‌های غذاییِ منبعث از فرهنگ و دانش تغذیه نیز بر سلامت افراد اثر می‌گذارد. پژوهش حاضر، با هدف بررسی ارتباط فرهنگ و دانش تغذیه‌ای با ناامنی غذایی در خانوارهای روستایی شهرستان کرمانشاه انجام شد. این پژوهش به‌لحاظ ماهیت، پژوهشی کمّی است که اطلاعات آن با استفاده از پرسشنامه‌ای دوقسمتی شامل پرسشنامه سنجش ناامنی غذایی HFIAS و پرسشنامه محقق‌ساخته، طی نمونه‌گیری چندمرحله‌ای از 258 نفر سرپرست خانوارهای روستایی در یازده روستای شهرستان کرمانشاه گردآوری شد. نتایج برآورد وضعیت ناامنی غذایی نشان داد که بیش از 5/58درصد خانوارهای روستایی مطالعه‌شده، با ناامنی غذایی خفیف مواجه بودند یا در امنیت غذایی کامل قرار داشتند و حدود 7/14درصد به ناامنی غذایی شدید دچار بودند. بررسی نقش فرهنگ و دانش تعذیه‌ای نیز نشان داد که دانش تغذیه‌ای، اثر منفی و معنی‌داری بر ناامنی غذایی دارد. افزون‌براین، فرهنگ غذایی در رابطه بین دانش تغذیه‌ای با امنیت غذایی اثری میانجی دارد.